Ekki bara öryrkjum.

Fjöldi fólks sem stundar fulla vinnu er með undir 200 þúsund krónur á mánuði í ráðstöfunartekjur. Og þetta fólk er margt með fjölskyldu sem þarf að reiða sig á launin þeirra. Það er vonlaust að ætla að sjá fyrir kannski 2 -3 börnum á svona launum. Enda er það orðið svo að í þjóðfélaginu ríkir orðið mikil stéttaskipting. Aðeins börn tekjuhærri foreldra geta stundað íþróttir og tónlistarnám. Og það sárgrætilegasta er að börn tekjulægstu foreldranna eiga þess ekki kost að fá heita máltíð í skólanum eða vera í skólaskjóli þar til foreldrarnir eru búnir í vinnunni  þar sem það kostar of mikið. Þess eru dæmi að 6 ára börn fari heim eftir skóla og þurfi að bíða í allt að 5 klst eftir að einhver fullorðinn komi heim. Og þar er jafnvel lítið sem ekkert til að borða fyrir þau og batnar ekkert þótt fullorðna fólkið komi heim. Það er einfaldlega ekki til peningur fyrir fiski eða kjöti og því sem fólk kallar mat. Upp er að vaxa kynslóð fólks sem aldrei fær sömu tækifæri og jafnaldrarnir og það er hreinlega ávísun á afbrot og félagsleg vandamál með þeim þjóðfélagslega kostnaði sem þeim fylgir. Það er skömm að því að á Íslandi, sem til skamms tíma var velferðarríki, skuli svona heimatilbúið stórslys vera í uppsiglingu. Þessari þróun verður að snúa við. Íslendingar eru harðduglegt og vinnusamt fólk og hér ætti að geta þrifist blómstrandi þjóðfélag sem hlúir að fólkinu sínu með góðu og réttlátu félags-, heilbrigðis- og skólakerfi. Á Íslandi á enginn að þurfa að alast upp við fátækt, hvorki andlega né líkamlega. Við megum ekki láta misvitra stjórnmálamenn eyðileggja framtíð Íslenskra barna vegna þjónkunar við fáeina einstaklinga sem með réttu mætti kalla landráðamenn.

Heldur fólki föstu í viðjum fátæktar